Babka lancetowata

   Nie spodziewałam się, że mój  blog ziołowo-moherowy, taki trochę "niedzisiejszy" otrzyma wyróżnienie. To >bustani<, autorka "(nie)zwykłych ogrodów" uczyniła miły gest w moją stronę. Dziękuję. Jednocześnie proszę o wybaczenie, zabawy nie podejmę, z braku czasu po prostu. Ale do blogów moich obserwatorów (o ile podają namiary) zaglądać, zaś na swoim przynajmniej raz na 2 tyg. coś napisać - obiecuję.
   A teraz czas najwyższy przejść do świata ziół, a w nim babkę lancetowatą odnaleźć. Rośnie sobie toto na słabo napowietrzonych glebach, na terenach nienawożonych: łąkach, pastwiskach, przydrożach i pierwsza śpieszy z pomocą przy zranieniach czy ukąszeniach owadów. Wystarczy zgnieść listek, potrzeć rankę, a ból wyraźnie się zmniejszy. Znają tę roślinę wędrowcy, gdyż dzięki substancjom , które niszczą bakterie, poranionym stopom wyraźną ulgę przynosi.
   To jeszcze nie wszystko. W wielu krajach Europy jada się młode listki babki surowe lub gotowane jak szpinak. Można je zatem dodawać do wszelkich mdłych sałatek lub twarożku, byle oszczędnie, bo gorzkie. Za to znakomicie ułatwiają trawienie ciężkich potraw, łagodząc przy tym wiele schorzeń żołądka i jelit.
    W medycynie ludowej roślinę tę traktowano jako środek przeciwkaszlowy, w chorobach płuc i oskrzeli, do "czyszczenia" krwi i ogólnego wzmacniania organizmu. Herbatkę ze świeżych lub suszonych listków (bez ogonków) serwowano palaczom, a także ludziom starszym przeciw chrypkom, kaszlom i zadyszkom. Napar z babki działa też jak antybiotyk, zatem służył do przemywania oczu w zapaleniu spojówek czy płukania chorych dziąseł.
   Współczesna nauka potwierdza przeciwzapalne, osłaniające, wykrztuśne i antybiotyczne działanie zarówno babki lancetowatej, jak i zwyczajnej. Co więcej, traktuje je obie jako pomocne przy leczeniu raka przewodu pokarmowego oraz nowotworów skóry.
   No proszę, niby zwykły chwast a zapobiec może tylu dolegliwościom.