O niezrealizowanych planach i zaletach cukinii

    Miał być duży ogród kwiatowo - ziołowy i baaardzo duży warzywnik ekologiczny. Miały być sprzedawane nadwyżki z tegoż ogrodu i warzywnika, które to amatorzy zdrowej żywności mogliby sami zebrać i wstępnie na miejscu przetworzyć. Można by było przyjeżdżać z dziećmi. Dla mnie to znaczyło mniej pracy przy zbiorach i jakieś tam pieniądze na przyszłe zasiewy. Miało być ale nie jest..., bo pandemia. No cóż: chcesz rozśmieszyć Pana Boga, opowiedz mu o swoich planach. 

   Dary Boże trzeba jakoś zagospodarować, zatem: 

- wiśnie i ogórki przetworzone, w części oddane są sąsiadom ( darmo, bo jak sąsiadowi powiedzieć: zapłać choć za nasiona ); 

- fasolkę zjadły sarny, darmo pieliłam, tylko kikuty zostały, trochę mi żal, bo lubię; 

- została ( na razie ) CUKINIA. 

    Nie poświęcam jej zbyt dużo uwagi ale sieję, korzystam, więc powinnam przynajmniej wspomnieć. Młodziutką najchętniej spożywam w koktajlach w towarzystwie buraka, czosnku, pomidora, papryki lub co tam na polu mam. Przy czym ( ze względu na moją chorobę ) do blendera dorzucam kilka pestek moreli gorzkiej, po szczypcie kurkumy i czarnego pieprzu oraz ciut soli ( nieoczyszczona, kamienna ) do smaku. 

Można też jeść na surowo między posiłkami ( zdrowa przekąska) lub traktować jako składnik surówek warzywnych - to młode. 

Starsze egzemplarze nie nadają się do jedzenia na surowo, za to znacznie lepiej się przechowują. Można je wykorzystać do przygotowania leczo lub jako niskokaloryczny zagęstnik do zup. Koneserzy twierdzą,  ze warto ją kisić, są delikatniejsze i smaczniejsze od ogórków, ja nie próbowałam.

   To warzywo nie jest zbyt bogate w wartości odżywcze: trochę wit. A, z grupy B, wit. C, sole mineralne. Ale skład i układ tychże czynników powodują, że cukinia jest warzywem, na które warto zwrócić uwagę. Błonnika nie ma tu zbyt dużo ale jest doskonale tolerowany; obecność trzech minerałów ( potasu, magnezu, wapnia ) czyni cukinię warzywem remineralizującym i jeszcze fosfor, i kwas foliowy... Te składniki połączone z dużą zawartością wody,, niską kalorycznością oraz obecnością śluzu roślinnego czynią cukinię niemalże lekiem przewodu pokarmowego. Jest więc zlecana przy niestrawności, niektórych chorobach żołądka i wątroby, drażliwym jelicie oraz zapaleniu jelita grubego. Przy tym odkwasza organizm, co zapobiega wielu schorzeniom cywilizacyjnym. Warto ją też spożywać w przypadku chorób serca, układu krążenia ( potas ) oraz miażdżycy naczyń krwionośnych. 

Cukinia jest sycąca, zajmuje dużo miejsca w żołądku, cenią ją więc ludzie będący na diecie i odchudzający się. 

A na koniec: cukinia to jedno z nielicznych warzyw, w którym nie odkładają się metale ciężkie.